ကြဲလဲခ်က္

ၿပတင္းတံခါးေတြ
အတူတူ ဖြင့္ပါလွ်က္
အလင္းေရာင္နဲ ့
ေလဝင္ေလထြက္
သူ ပိုၿပီး ရေနတယ္
.
.
.
.
ကိုယ္မ်ားမွားေနသလားကြယ္။

ဘာရယ္လို ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗီယက္နမ္က ၿပန္ေရာက္ေရာက္ၿခင္း ခံစားရတာကို ကဗ်ာအၿဖစ္ ေၿပာင္းၾကည့္တာပါ။ ဗီယက္နမ္ ဆိုေပမယ့္ ၿမိဳ ့ေပၚ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဟိုခ်ီမင္းကေန ေတာ္ေတာ္ေဝးတဲ့ နယ္ၿမိဳ ့ေလးပါ။ အလုပ္ကိစေၾကာင့္ပါ။

စုန္ဆန္ခ်ည္

မဂၤလာပါ )))))))))))))))))))))))
အဲလိုပဲ ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။
အြန္လိုင္းေပၚ မေရာက္တာ အေတာ္ၾကာၿပီး ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ ့ မဆံုၿဖစ္တာ အေတာ္ကို ၾကာသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ဂ္ရဲ့ လတ္တေလာ အေၿခအေနမွာ ေရးထားတဲ့အတိုင္း အေမေရာက္လာတဲ့ အတြက္ အလုပ္လည္း နဲနရွုပ္ၿပီး ဘေလာဂ့္ေပၚမေရာက္ၿဖစ္တာပါ။ အားတဲ့အခ်ိန္ေလး ေမာင္ႏွမေတြရဲ့ ဘေလာဂ့္ေတြေတာ့ ဖတ္ၿဖစ္ပါတယ္။ ကြန္မန္ ့ေတာ့ မေရးၿဖစ္ခဲ့ဘူး။

ဘယ္ေလာက္ထိ အလုပ္က ရွုပ္လည္းဆို ခြင့္ကလည္း ဘယ္လိုမွ ယူလို ့မရ(ႏွစ္ကလည္း ကုန္ကာနီးၿပီဆိုေတာ့ း))။ အေမရဲ့ စကၤာပူ မာလ္တီပယ္ ဗီဇာကလည္း အခ်ိန္မွီ စလံုးကို ၿပန္ဝင္လို ့ရေအာင္ မေလးရွား ေကအယ္လ္ နဲ ့ စလံုးကို စုန္ဆန္ခ်ည္ ေၿပးလိုက္ရတာ ဖက္ဖက္ကို ေမာသြားပါေလေရာ။

အေမက လာကတည္းက မေလးဗီဇာလည္း ယူလာေတာ့ ဗီဇာမကုန္ခင္ မေလးကို ဝင္ဖို ့ အရင္လုပ္ရတယ္။ ဒါနဲ ့ပဲ မေလးမွာရွိတဲ့ အမ်ိဳးေတြနဲ ့ လွမ္းခ်ိတ္၊ ၿပီးေတာ့ Golden Mile က ဘတ္စ္နဲ ့ စေနေန ့ အေမ့ကို လိုက္ပို ့ေနာက္တစ္ရက္ တနဂၤေႏြက် စလံုးကို တစ္ေယာက္တည္း ၿပန္လာရတယ္။ ဒါေတာင္ ဟိုကလူေတြက ဆြဲထားလို ့ မနည္းေတာင္းပန္ရတာ။

အသြားတုန္းကလည္း Golden Mile က ထြက္တဲ့ ဘတ္စ္ေတြက Tuas ဖက္က ထြက္ေတာ့ စလံုးဘက္က လဝက က ၿပႆနာ မရွိေပမယ့္ မေလးဘက္လည္းေရာက္ေရာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ပတ္စပို ့ စာအုပ္က မတ္လမွာ ကုန္မွာဆိုေတာ့ မေလး သေကာင့္သား လဝက က ရစ္ခ်င္ေနတယ္။ ကံေကာင္းတာက သူတို ့ရဲ့ Officer မေလး အဘြားၾကီးက ရတယ္ဆိုၿပီး လႊတ္လိုက္လို ့။ ဒါေတာင္ ပညာက ၿပလိုက္္ေသးတယ္။ အေမနဲ ့ ကၽြန္ေတာ္ အတူတူ ဝင္တာကို အေမ့ကို ရက္သံုးဆယ္ ေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ၾကေတာ့ တစ္ပတ္ပဲ ေပးလိုက္တယ္။

ေနာက္တစ္ပတ္ၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၿပီး Tuas ဘက္က ထပ္ဝင္ရင္ ဒီေကာင္ ရစ္ဦးမွာပဲဆိုၿပီး Woodland ဘက္က ဝင္မယ္ဆိုၿပီး ဆးံုၿဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ ့Kranji MRT ကေန 107 ဘတ္စ္ကားစီးၿပီး ဂ်ိဳဟိုးဖက္ကို ကူးတာ Larkin ကားဂိတ္ထိကို ေရာက္ေရာ။ ဒီတစ္ေခါက္ မေလး လဝက ကေတာ့ ဘာမွကို မေမးေတာ့တာ။ ေနာက္ေတာ့ Larkin ကားဂိတ္ကေန ေကအယ္လ္ထိ ဘတ္စ္ကားစီးၿပီးေတာ့ သြားတာေပါ့။ ကုန္က်စရိတ္က အမ်ားၾကီးကို သက္သာတယ္။

ေကအယ္လ္ ဝင္ဝင္ခ်င္း စိတ္ညစ္စရာတစ္ခု ၾကံဳရေသးတယ္။ ဘာလည္းဆိုေတာ့ Traffic Jam။ ဘယ္ေလာက္ထိဆိုးလည္းဆိုရင္ ေကအယ္လ္ တိုးဂိတ္ကို ကားၿဖတ္ေတာ့ ေန ့လည္ ႏွစ္နာရီခြဲ သာသာပဲ ရွိဦးမယ္။ စၿပီး ကားပိတ္မိေနတာ။ တေရြ ့ေရြ နဲ ့ သြားလိုက္တာ ေနာက္ဆံုး ကားဂိတ္ Pudu Rarya ကို ညေနေလးနာရီမွ ေရာက္ပါေတာ့တယ္။ ဒီၾကားထဲ ကားေပၚမွာ ဆီးသြားခ်င္တာ တစ္ပိုင္းကို ေသေရာ။ ကားရပ္ရပ္ခ်င္း ပထမဦးဆံုး အိမ္သာကို ေၿပးရပါေရာ၊ မေလးေငြ ၿပားႏွစ္ဆယ္ထည့္ရတဲ့ လမ္းေဘးက အိမ္သာေလး။ မဆိုးပါဘူး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ သန္ ့သန္ ့ရွင္းရွင္းနဲ ့ အစဥ္ေၿပပါတယ္။

ေနာက္မွ အေမတည္းေနတဲ့ ပူခႊ်န္းအရပ္ကို သြားရတယ္။ ဒီလိုနဲ ့ တစ္ညအိပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန ့့မနက္ ေကအယ္လ္ရဲ့ ၿပယုဂ္ၿဖစ္တဲ့ KLCC tower ကို သြားလည္ၿဖစ္တယ္။ ဓါတ္ပံုေတြ ဘာေတြရုိက္ၿပီး ၿမိဳ ့လည္က SOGO ကုန္တိုက္ကို ဝင္လည္ၿဖစ္တယ္။ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီ SOGO ရဲ့ ေၿခာက္ထပ္မွာရွိတဲ့ ၿမန္မာထမင္းဆိုင္ Paradise Palace မွာ ေန ့လည္စာ စားခဲ့ရတယ္။ အစားအေသာက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို တန္တယ္။ ငါးေယာက္စားတာ အေအးပါ အပါအဝင္ မေလးပိုက္ဆံ ၁၂၆ ရင္းဂစ္ပဲ က်တယ္။

စားၿပီးတာနဲ ့ ကားဂိတ္သြား စလံုးၿပန္မယ့္ ကားလက္မွတ္ၿဖတ္ၿပီး ေန ့လည္ႏွစ္နာရီေလာက္မွာ ေကအယ္လ္ကို ႏွုတ္ဆက္ၿပီး စလံုးကို ၿပန္လာေတာ့တယ္။ ညေန ခုႏွစ္နာရီေလာက္မွာ စလံုးေၿမကို ၿပန္နင္းလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို ပင္ပန္းသြားၿပီး အနားယူလိုက္တာ အခုမွပဲ ပိုစ့္ၿပန္တင္ႏိုင္ေတာ့တယ္။

လာေရာက္လည္ပတ္တဲ့ ေမာင္ႏွစ္မမ်ားအားလံုး ဧည့္ဝတ္မေက်ခဲ့တာရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ပါလို ့ ေတာင္းပန္လွ်က္............။

A for All of Blogger

ညီမငယ္ ဝိုင္း တဂ္ထားတာပါ၊ အေတာ္ေတာင္ ၾကာသြားတယ္။ မနည္း အခ်ိန္လုၿပီး တင္လိုက္ထာပါ ညီမေရ
ေက်နပ္ေနာ္.....း)

1. What is your name : Andrew

2. A four Letter Word : Acid

3. A boy's Name : Aerosmith

4. A girl's Name : Angle

5. An occupation : Actor :)

6. A color : Azure (like as sky-blue)

7. Something you'll wear : Addidas

8. A food : Avocado

9. Something found in the bathroom : Air pump

10. A place : America

11. A reason for being late : Always traffic jam

12. Something you'd shout : Ayah;;;;;;;

13. A movie title : Away we go

14. Something you drink : Alcohol (Chivas)

15. A Musical group : ABBA

16. An animal : Ant

17. A street name : Ah Hood Rd (Toa Payoh Buddisht Temple)

18. A type of car : Audi

19. The title of a song : Anywhere for you (Back Street Boys)

20. A verb : Act

ဘေလာဂါ ေမာင္ႏွမအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။ ။

Bad Luck

ဘေလာ့ လာဖတ္သူ အားလံုးလည္း မဂၤလာပါလို ့ ႏွုတ္ခြန္းဆက္လိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ေၿပာင္းေနရလို ့ အြန္လိုင္းေပၚ မေရာက္တာ အေတာ္ကို ၾကာသြားတာ၊ အိမ္္ေၿပာင္းရတာလည္း ေနာက္တစ္ပတ္ဆို မာတာမိခင္ ေမြးေမေမ စလံုးကို အလည္လာမယ္လို ့ ေၿပာထားတယ္။ အခုေနတဲ့ အိမ္က ေယာကၤ်ားေလးေတြခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ အေမလည္း မလြတ္လပ္ သူတို ့လည္း မလြတ္လပ္ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္း မိသားစုအိမ္ကို ေရြ ့လိုက္ရတယ္။

အိမ္ေရြ ့ရတဲ့ ဒုကၡကလည္း ေတာ္ေတာ္မေသးဘူး၊ အိမ္ေၿပာင္းဘူးရင္ သိမွာပါ။ တစ္ပတ္ေလာက္ အထိုင္မၾကနိုင္ဘူး။ ဒါနဲ ့ပဲ အြန္လိုင္းနဲ ့ အဆက္ၿပတ္သြားတာ အခုမွ ၿပန္ဝင္ရတာ။ ဒီၾကားထဲ လာေရာက္လည္ပတ္တဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကို ၿပန္မႏွုတ္ဆက္ႏိုင္တာ ေတာ္ေတာ္ကို အားနာပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။

ဒီၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ နံရိုးေလးကလည္း က်န္းမာေရးက မေကာင္းၿဖစ္ေနတယ္။ ပထမပိုင္း ခါးနာတယ္ဆိုလို ့ ေဆးခန္းသြားၿပရတယ္။ ဆရာဝန္က ဆီးစစ္ၿပီး ေဆးတစ္ပတ္စာ ေပးလိုက္တယ္။ တစ္ပတ္ၿပည့္ေတာ့ မသက္သာဘူး။ ဒါနဲ ့ဆရာဝန္ၿပန္ၿပေတာ့ X-ray နဲ ့Ultrasound ရုိက္ရမယ္ေၿပာေရာ။ ကၽြန္ေတာ္မွာ ေတာ္ေတာ္ကို ထူပူသြားတာ၊ ဒါနဲ ့ ေဆးခန္းက ညႊန္လိုက္တဲ့ SUNTEC CITY က ေဆးခန္းကို သြားရတယ္။ ၿပီေတာ့ ၿပန္လာၾကတယ္၊ ဒီအခ်ိန္ ဖုန္းဝင္လာပါေလေရာ။ အဲဒီ SUNTEC CITY ေဆးခန္းက ဆက္တာ။

X-ray က Clear မၿဖစ္ေၾကာင္း ဝမ္းသြားဖို ့လိုေၾကာင္း ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေန ့ မနက္ ၿပန္လာဖို ့ လိုေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားတာ။ ကၽြန္ေတာ္မွာ ေတာ္တာ္ကို ေဒါကန္သြားတာ၊ ဒါနဲ ့ေနာက္တစ္ေန ့ ထပ္သြားရတာေပါ့။ ေနာက္ result ထြက္ေတာ့ ပံုမွန္ ခါးနာတာ ၿဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီၾကမွပဲ ရင္ထဲက အလံုးၾကီး ၾကသြားေရာ။ အခုေတာ့ ပံုမွန္ ေဆးစား၊ ေဆးလိမ္းေနရတယ္။

ဒီၾကားထဲ SMRT(ရထား၊ ကား စီးခြင့္) ကဒ္ကလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္။ ပံုမွန္အခ်ိန္ဆို စလံုးမွာ ဒီကဒ္ၿပန္လုပ္ရင္ ငါးမိနစ္ မၾကာဘူး၊ အခုအခ်ိန္က စလံုးမွာ ဒီ SMRT ကဒ္ေတြကို တစ္ႏိုင္ငံလံုး လဲေပးေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၄၅မိနစ္ေလာက္ က်ဴတန္းၾကီးထဲမွာ တန္စီေနရတယ္။ တခါတရံ စဥ္းစားမိတယ္။ အဆိုးေတြ လာတဲ့အခိ်န္ဆို ဆက္တိုက္ လာတက္သလားလို ့။

အခုေတာ့ အေကာင္းေတြပဲ က်န္ေတာ့တယ္လို ့ ထင္မိတယ္၊ ပံုမွန္ေတာ့ ၿပန္ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ မေန ့ညကလည္း အြန္လိုင္းေပၚ ၿပန္တက္ေတာ့ ညီမေလး ဝိုင္းက တဂ္ထားတာ မိေနၿပန္ေရာ။ ေရးေပးပါမယ္ ညီမေရ....။

အခုလို အြန္လိုင္းေပၚ မေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ပံုမွန္လာလည္တဲ့ လူေတြ၊ စီေဘာက္မွာ လာလာေအာ္တဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ..........။

ေမာင္

အားလံုး ၾကိဳက္မယ္လို ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္

ဆုေပးပြဲ

အားလံုးပဲ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ...............

ၿပီးခဲ့တဲ့ပိုစ့္မွာ အားက်ိဳးမာန္တက္နဲ ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လာေၿဖၾကတာ ေတြ ့ရၿပီး အကုန္လံုးနီးပါးလည္း အေၿဖမွန္ေနတာ ေတြ ့ရေတာ့ ဆုေပးဖို ့ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းကိုက္သြားတယ္...း)၊ အားလံုးနီးပါလည္း အေၿဖ မွန္ေနၾကတယ္။

အေၿဖမွန္ကေတာ့ အသက္ကိုးဆယ္ေက်ာ္ အဖိုးၾကီးပါဆိုမွ ဘယ္လိုလုပ္ သြားရွိမွာလည္း၊ ဟုတ္ဘူးလား....း))

ဒါနဲ ့ပဲ အေၿဖမွန္တဲ့သူ အားလံုးလည္း ဆုရရွိေအာင္ လာၿပီး မွားမွားမွန္မွန္ ကြန္မန္ ့ေပးတဲ့လူေတြလည္း ဆုရသြားေအာင္ အထူးအစီအစဥ္ကို ေၿပာင္းလိုက္ရပါတယ္။

အဲဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ကြန္မန္ ့ထဲက အစဥ္လိုက္ အတိုင္း ကိုယုယက ဦးေဆာင္ၿပီး တစ္ေယာက္တစ္ႏိုင္ပဲ သယ္သြားၾကပါ၊ အပိုလူ ေခၚမလာပါနဲ ့ခင္ဗ်ာ.... အထူးေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ The Queen တို ့လို မိခင္ေတြလည္း ခေလး ေခၚလာလို ့မရပါခင္ဗ်ာ း)

အထူးသၿဖင့္ အမ်ိဳးသမီး ဘေလာ့ဂါေတြလည္း အပိုေခၚမလာပါနဲ ့ ႏိုင္သေလာက္ပဲ သယ္သြားပါလို ့ ေတာင္းပန္ပါရေစ။

ဆုေငြကေတာ့ ေအာက္မွာပါ

တန္း

စီ

ၾက

ပါ၊

ၾကား

မ

ၿဖတ္

ပါနဲ ့ခင္ဗ်ာ။

ကဲ နိုင္သေလာက္သာ သယ္သြားပါေတာ့ဗ်ာ း))

ပံုကို ေဖာ္ဝတ္ေမလ္းမွ ရပါတယ္

ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမ အားလံုး ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ့ၾကပါေစ

း)

စဥ္းစားၾကစို ့

တခါတုန္းက ေတာၿမိဳ ့ေလးတစ္ၿမိဳ ့မွာ ၿဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အၿဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ ၿမိဳ ့ငယ္ေလးတစ္ၿမိဳ ့ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ရထားဘူတာရံုေလး ရွိၿပီး အစုန္ အဆန္ ရထားေတြ ေန ့စဥ္ ၿဖတ္သြားတဲ့ အတြက္ သူဟာနဲ ့သူေတာ့ စည္ကားလွပါတယ္။ ၿမိဳ ့ငယ္ေလးရဲ့ ထံုစံအတိုင္း ဘူတာရုံေလးကို ဗဟိုၿပဳၿပီး ကုန္စည္ စီးဆင္းေနတာေပါ့။


ဘူတာရုံေဘးဘက္မွာေတာ့ ရထားလမ္းနဲ ့အၿပိဳင္ ေစ်းတန္းေလးက မနက္တိုင္း အေရာင္းအဝယ္ ၿဖစ္လို ့ေနတယ္။ တစ္ၿမိဳ ့လံုးမွာလည္း အဲဒီေစ်းေလးတစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ ဘူတာရုံ တစ္ဘက္ၿခမ္းမွာေနတဲ့ လူေတြကလည္း မနက္တိုင္း ရထားသံလမ္းကို ၿဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ေစ်းကိုလာတာဟာ အဲဒီၿမိဳ ့ကလူေတြအဖို ့ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။


အဲဒီ ေစ်းတန္းေလးရဲ့ ၿမင္ကြင္းဟာ ေန ့စဥ္ေန ့တိုင္း သမရိုးက် ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အသက္ ကိုးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ့္ အဖိုးအို တစ္ဦးဟာ တုန္ခ်ည့္တုန္ခ်ည့္နဲ ့ ရထားလမ္းကို ၿဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ေစ်းကို လာေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အစုန္အဆန္ရထားႏွစ္စင္းဟာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားနဲ ့ ဥၾသဆြဲၿပီး လာေနပါတယ္။


လူငယ္လူရြယ္ေတြကေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ ရထားလမ္းကို ၿဖတ္ကူးေနၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ့ ကေလးအေမေတြနဲ ့ လူၾကီးတစ္ခ်ိဳ ့က ရထားႏွစ္စီး ၿဖတ္ေမာင္းသြားၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ၿပီးမွ သံလမ္းကို ၿဖတ္ဖို ့ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဖိုးအိုက တုန္ခ်ည့္တုန္ခ်ည့္နဲ ့ ရထားသံလမ္းကို ၿဖတ္ကူးဖို ့ ၾကိဳးစားေနတယ္။ ဒီၿမင္ကြင္းကို ေတြ ့ေတာ့ စိုးရိမ္တဲ့ လူေတြက ဝိုင္းေအာ္ၾကတာေပါ့။


"အဘ... ရထား လာေနတယ္ ခဏေစာင့္လိုက္ဦး.."


တစ္ခ်ိဳ ့ၾကေတာ့လည္း


"အာ....ဒီလူၾကီး ေသခ်င္လို ့လား မသိဘူး"


အဲလိုနဲ ့ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ဝိုင္းၿပီး ေအာ္ၾကတာေပါ့။ အဖိုးၾကီးကေတာ့ မၾကားတာလား၊ သိရဲ့သားနဲ ့ ၿဖတ္ကူးတာလား ဘယ္သူမွ မသိဘူးေပါ့။ လူေတြကလည္း အထိတ္တလန္ ့နဲ ့ေပါ့။ ရထားႏွစ္စင္းကလည္း အရွိန္ၿပင္းစြာနဲ ့ ၿဖတ္သြားပါေလေရာ။ လူေတြၿမင္လိုက္တာ အဖိုးၾကီးဟာ ရထားႏွစ္စင္းၾကားထဲမွာ ရိပ္ခနဲ ေတြ ့လိုက္ရတယ္။


ရထားႏွစ္စင္းလည္း ၿဖတ္ေမာင္းၿပီးသြားေရာ လူေတြအကုန္လံုး အဖိုးၾကီး သြား ၾကည့္တာ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့


WHY?
ဘေလာ့ဖတ္သူအားလံုး ဒီပိတ္ရက္မွာ စဥ္းစားၿပီး ေၿဖႏိုင္မယ္လို ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အေၿဖေတြကို ကြန္မန္ ့မွာ ေရးေပးသြားပါခင္ဗ်ာ။
အေၿဖမွန္တဲ့လူကို ဆုေငြ ခ်ီးၿမွင့္မွာပါ။ အေၿဖမွန္ကို ေနာက္ပိုစ့္မွာ တင္ေပးပါမယ္။

း))