ဘၾကီးမွံဳ တစ္ေယာက္ ေဆးကုရင္းနဲ ့ တစ္ခါတည္း ဘုရားဖူးဖို ့အတြက္ ရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ ့ေတာ္ၾကီးကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္ကိို အရင္က တစ္ေခါက္မွ မေရာက္ဘူးပဲ အခုတစ္ေခါက္ေတာ့ အရဲစြန္ ့ၿပီး ထြက္လာရၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။ အသက္ကလည္း ေထာက္လာေတာ့ မေသခင္ ေရႊတိဂုံ ဘုရားေတာ့ ဖူးဦးမွဟု ရည္ရြယ္ၿပီး အရဲစြန္ ့တက္လာရပါတယ္။
ရန္ကုန္ကို မလာခင္ ရြာက ဘုန္ၾကီးကလည္း ရန္ကုန္မွာ လူလိမ္ေတြ မ်ားေၾကာင္း၊ အရာရာကို သတိထားရမယ့္ အေၾကာင္းေတြ အထူးမိန္ ့ၾကားထားတယ္။ တစ္ခုခုမသိရင္လည္း ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ေၾကာင္း၊ လမ္းေတြ ဆိုင္ေတြ အကုန္လံုးလည္း ဆိုင္းဘုတ္ေတြ တပ္ထားေၾကာင္း မိန္ ့ထားေတာ့ ဘၾကီးမွံဳ သိပ္ေတာ့ စိုးရိမ္မွု မရွိဘူး။
ဒီလိုနဲ ့ပဲ ရန္ကုန္မွာ ဘၾကီးမွံဳအတြက္ အခက္အခဲ မရွိ ေဆးကု၊ ဘုရားဖူး အစဥ္ကို ေၿပေနေရာ။ ၿမိဳ ့ထဲသြားလည္း ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ ဆိုင္းဘုတ္ေတြနဲ ့၊ ထမင္းစားခ်င္သလား ထမင္းဆိုင္ ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ တပ္ထားတယ္။ ပစၥည္းဝယ္စရာရွိလည္း စတိုးဆိုင္ ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားတယ္။ ဘၾကီးမွံဳ အတြက္ေတာ့ အားလံုးဟာ အခက္အခဲမရွိ အိုေကလို ့ ေနတယ္။
မၿပန္ခင္ တစ္ရက္မွာေတာ့ ဆူးေလဘုရားဖူးၿပီး ၿမိဳ ့ထဲ လမ္းအေလွ်ာက္ ဗိုက္နာလာပါေရာ၊ ဒါနဲ ့ လမ္းသြားလမ္းလာကို အိမ္သာ ေနရာေမးေတာ့ "ဘၾကီး တည့္တည့္ေလွ်ာက္သြားရင္ က်ား/မ ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ ေတြ ့ရင္ ေလွကားအတိုင္း ဆင္းသြားလိုက္၊ အဲဒါ ေၿမေအာက္ အိမ္သာပဲ "လို ့ လမ္းညႊန္လိုက္တယ္။ ဘၾကီးမွံဳ စိတ္ ထဲ မွာေတာ့ ေၾသာ္ ေနရာတိုင္းမွာ ဆိုင္းဘုတ္ေတြနဲ ့ ညႊန္ၾကားေနတာပဲ လို ့ ေတြးေနမိတယ္။
ဒါနဲ ့ပဲ အိမ္သာကို ေတြ ့တာနဲ ့ ကိစၥရွင္းၿခင္တာနဲ ့ လြတ္ေနတဲ့ အိမ္သာခန္းထဲ ဝင္ထိုင္လိုက္ပါေလေရာ။
အဲဒီမွာတင္ အိမ္သာတံခါးမွာ ကပ္ထားတဲ့ စာရြက္မွာ ေရးထားတာကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္တယ္
" မိတ္ေဆြ သင္ရဲ့ ညာဖက္ကို ၾကည့္လိုက္ပါ" ဆိုၿပီး မွ်ားၿပ ထားတယ္။
ညာဖက္က နံရံကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာရြက္တစ္ရြက္ ကပ္ထားတာ ဖတ္ၾကည့္လိုက္တယ္
"မိတ္္ေဆြ သင္ရဲ့ ဘယ္ဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ပါ" ဆိုၿပီး တံခါးက စာရြက္အတိုင္း ညႊန္ၾကားထားတယ္။
ဒါနဲ ့ ဘယ္ဘက္က နံရံကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
" မိတ္ေဆြ သင္ရဲ့ ေနာက္ဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ပါ" ဆိုၿပီး စာရြက္ကပ္ထားၿပန္ေလေရာ။
ဘၾကီးမွံဳလည္း ရွင္းရမယ့္ ကိစၥကို ေမ့ၿပီး သိခ်င္စိတ္ေတြ ၿပင္းထန္လာတယ္၊ ေနာက္ဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
"မိတ္ေဆြ အေပၚကို ၾကည့္ပါ" ဆိုၿပန္ေရာ။
ဒါနဲ ့ အေပၚကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေရးထားတာ ဖတ္လိုက္ေတာ့
" ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ ့ ဘာၿဖစ္ေနတာလည္း ေသသြားခ်င္လား" ဆိုၿပီး ေတြ ့ပါေလေရာ။
ဘၾကီးမွံဳလည္း ရွင္းမယ့္ကိစၥကို ေမ့ၿပီး ေၾကာက္အားလန္ ့အားနဲ ့ အိမ္သာကေန ေၿပးထြက္လို ့ သြားပါေတာ့တယ္။
*တစ္ခ်ိန္ မဆလ လက္ထက္က ဆူးေလဘုရားလမ္းမၾကီးေပၚမွာ ေၿမေအာက္အိမ္သာ ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။
18 comments:
ပထမဆံုးလာရယ္သြားပါတယ္ဘရားသား
ေရး အဲလို အရင္ေခတ္ကအေၾကာင္းအရာ
ေလးေတြ ဖတ္ရတာေပ်ာ္တယ္
ဘၾကီးမံႈသနားပါတယ္
တစ္လမ္းလံုးနံေနေရာ့မယ္ ဟီးဟီး
အစ္ကုိ စာလာဖတ္ပါတယ္ ရယ္စရာဟာသေလး
ကုိဖတ္ရတာ ေပါ့ပါးသြားတယ္
ေအးျမသာယာပါေစ
ညီငယ္ရန္ကုန္
:D
ရီရတယ္ေနာ္... ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းအိမ္သာေတြမွာလဲလို စာေတြေတြ႔ဘူးတယ္
=D
အေတာ္ေပါက္ကရႏုိင္တဲ့သူပဲ။ အဲ့စာေတြ ေရးခဲ့တဲ့သူကေလ။ ေနာ္။ =]
ဖတ္ဖူးတယ္ အဲဒီဟာသ။
ဘႀကီးမႈံ ကိစၥကို ဘယ္မွာသြားရွင္းလိုက္ပါလိမ့္ ေနာ္။ ;)
ဘႀကီးမႈံ မမွံဳပဲ စာအကုန္ လိုက္ဖတ္မိတာကိုး ခက္ပါ့
မဖတ္ဖူးဘူး အဲဒီဟာသ။
ဘၾကီးမႈံကိစၥ ဘေလာ့ေပၚလာရွင္းရင္ ဒုကၡ...
းဝ)
ဟဟဟားးးးးးးးးးးးးးး
လာရယ္သြားတယ္ဗ် အားရပါးရႀကီးကို။
အခန္းထဲက လူေတြ ၀ိုင္းေမးကုန္ႀကျပီ။
ဘာေတြ သေဘာက်ေနသလဲတဲ့။ ဟဟားးးး
ဖတ္ျပလိုက္ေတာ့ သူတို ့လဲ ၀ိုင္းရယ္ပါေလေရာဗ်ာ။။။
ဘႀကီးမံႈ သနားပါတယ္။ ဘယ္မွာ ကိစၥျပီးမလဲ သိခ်င္ေနေသးတာ ခက္တယ္။ ဟဲဟဲ။။။
ရီလိုက္ရတာေတာ့ အရမ္းပဲ...ဘၾကီးမွဳံသနားပါတယ္ေနာ္..သူ႔ခမ်ာ အႏၱရာယ္ကို ရွင္းခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ ရွင္းေတာင္မရွင္းလိုက္ရဘူး...ဟားဟား...ဂယ္ရီရတယ္
ဟဟဟဟ ဘၾကီးမႈံတစ္ေယာက္ ... သနားပါတယ္..။ ေတာ္ေတာ္လန္႕သြားလား မသိ.... း))
အဲဒိစာေတြကိုကြ်န္ေတာ္လဲေတြ႔ဖူးတယ္။တကယ့္ကိုေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏိုင္ခဲ့ဖူးပါတယ္ဗ်ာ။ဟဲဟဲ
ဟားဟားဟားး ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ႔ သူေတြ
ဘၾကီးမွံဳေတာ႔ ေပေပၾကီးနဲ႔ ဘယ္လုိဆက္သြားမလဲ။
ထမင္းစားမလို႔ ထမင္းဘူးၾကီးေရွ႔ခ်ၿပီး အရင္ဖတ္ေနတာ
တြားပါဘီ ဟင္႔
ဟယ္
ဘၾကီးမွံဳ ၾကီးသနားပါတယ္ေနာ္။
ခင္မင္စြာျဖင့္
အညာမွ
ခေရညိဳ
ကိုအင္ဒရူးေရ..
ဖတ္ျပီးသားေပမဲ့ ျပံဳးမိတယ္..
း)
ဟိဟိ
ဘၾကီးမံႈ အညာခံထိသြားတယ္ေပါ့ေလ...
ကိုအင္ဒရူးေရ စာေတြ အျမဲလာဖတ္ေနပါတယ္...
အားေပးေနတဲ့
ႏွင္း
မယံုမရွိနဲ႕ ေက်ာင္းအိမ္သာမွာ ကိုယ္ေတြ႔
အခုလဲ အဲဒီ အိမ္သာေတြ ရွိေနတုန္းပဲနဲတူတယ္။
Post a Comment